Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009

Γεωγραφική θέση



Το χωριό ΄΄ακουμπά΄΄ στους πρόποδες της βόρειας πλευράς του Κερδύλιου όρους.
Βόρεια του χωριού απλώνεται ο Σερραϊκός κάμπος ο οποίος φιλοξενεί τοπικές αγροτικές καλλιέργειες οι οποίες συνεπικουρούμενες απο την ελεγχόμενη υλοτομική δραστηριότητα του Κερδύλλιου όρους συμβάλλουν σημαντικά στην τοπική οικονομική ανάπτυξη. Η βορειοανατολική πλευρά του χωριού ατενίζει το Παγγαίο όρος και πολλές φορές με σύμμαχο τον καιρό είναι ιδιαίτερα ευδιάκριτο.
Λόγω της τοποθεσίας του, το χωριό περιβάλλεται από πλούσια βλάστηση η οποία διατηρεί έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα καθώς αποτελεί φυσικό όριο ορεινής και πεδινής φυσιολογίας. Το νερό διατηρεί κυρίαρχο ρόλο στη Δάφνη καθώς πηγές του βουνού εκβάλλουν σε πολλαπλά σημεία του τοπικού περιβάλλοντος συντηρώντας ποιοτική βλάστηση πλατύφυλλων, κυρίως, δέντρων.
Σε πολύ μικρή απόσταση από το κέντρο του χωριού συναντάμε την Ορέσκεια ένα μικρό ιστορικό χωριό το οποίο λόγω της εξαιρετικά μικρής απόστασής του από τη Δάφνη αποτελεί οικισμό της. Τα δύο χωριά πλέον είναι συγχωνευμένα σε ένα νέο. Ο οικισμός της Ορέσκειας διατηρεί πανομοιότυπο φυσικό χαρακτήρα με εκείνον της Δάφνης και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς λόγω της εξαιρετικά μικρής απόστασης που έχουν τα χωριά μεταξύ τους.

Σπήλαιο Αγίας Μαρίνας

Πηγή κειμένου Δήμος Αχινού



Μικρό σπήλαιο που βρίσκεται στην κοινότητα Δάφνης. Αποτελούσε κρησφύγετο των κατοίκων κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, όπως φαίνεται και από τις τοιχογραφίες, πολλές από τις οποίες καταστράφηκαν από τους Τούρκους κατά την αποχώρησή τους το 1922.
Στις 21 Μαΐου πανηγυρίζει ο Ιερός Ναός Κωνσταντίνου και Ελένης στον Αχινό , γίνεται λαμπρό πανηγύρι λόγω της ιστορίας της εικόνας αυτής.
Ο ναός του χωριού της Δάφνης είναι αφιερωμένος στον Άγιο Γεώργιο αλλά πανηγυρίζει στη μνήμη του Γενεθλίου της Θεοτόκου, στις 8 Σεπτεμβρίου. Πρόκειται για έναν από τους ωραιότερους ναούς της περιοχής τόσο εξωτερικά όσο κι εσωτερικά.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι όλη η περιοχή αυτή γύρω από τη Δάφνη είναι κατάσπαρτη από εκκλησάκια-υπολείμματα των διαφόρων μετοχιών που είχαν εδώ κατά τα Βυζαντινά χρόνια και κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας διάφορες μονές του Αγίου Όρους.

Πύργος της Μάρως


Στο σημερινό χωριό Δάφνη, 35χλμ. νοτιοανατολικά της πόλης των Σερρών, ενδιαφέρον παρουσιάζει το τελευταίο υπόλειμμα κάστρου ο σωζόμενος πανύψηλος Πύργος, που είναι γνωστός με το όνομα "Ο Πύργος της Μάρως".
Η κυρά - Μάρω στην εποχή της ήταν ένα πανίσχυρο πρόσωπο που ανεβοκατέβαζε Πατριάρχες και γλίτωνε από το θάνατο πολλούς χριστιανούς, υπήρξε σύζυγος του Μουράτ Β΄ και κόρη του Σέρβου ηγεμόνα Γεωργίου Μπράκοβιτς, ήταν δε από τη μητέρα της Καντακουζινή, εγγονή του Ματθαίου Καντακουζηνού και ανιψιά της Ελένης, συζύγου του Δαυίδ Κομνηνού, τελευταίου αυτοκράτορα της Τραπεζούντας. Μετά το θάνατο της άφησε όλη την περιουσία της (τα κτήματα κυρίως) στη Μονή Χιλανδαρίου.
Στον Παλαιό Κώδικα της Ιεράς Μητρόπολης των Αγ. Θεοδώρων (Σερρών) στον οποίο γίνεται καταγραφή των αγίων σκευών και αμφίων της Μητρόπολης, αναφέρεται και "Εικόνισμα της κυρά Μάρως όπου είχε το Τίμιον ξύλον", πράγμα που δείχνει ότι είχε δωρίσει στο Μητροπολιτικό ναό εικόνα της Παναγίας συρτή διακοσμημένη, που είχε και Τίμιο ξύλο.

Αν και η Μάρω βρισκόταν τόσο μακριά από την Σουλτανική αυλή, εξακολουθούσε να επηρεάζει την εν γένει πολιτική της Τουρκίας, γεγονός που επέσυρε το φθόνο των Τούρκων αξιωματούχων, οι οποίοι έστειλαν ανθρώπους στη Δάφνη για να τη δολοφονήσουν. Αυτή όμως κατόρθωσε να φύγει έγκαιρα και να κρυφτεί σε γειτονικό χωριό, όπου και λίγο αργότερα πέθανε.
Σήμερα, στην πλατεία του χωριού σώζεται ένα μικρό τμήμα του πύργου όπου έμεινε, γνωστό ως "Ο πύργος της Μάρως". Ο πύργος αυτός είχε παραχωρηθεί από το δημόσιο σε έναν ιδιώτη σαν ανταλλάξιμο οικόπεδο και πουλήθηκε προκειμένου να κατεδαφιστεί, αλλά ευτυχώς το γκρέμισμα του στάθηκε αδύνατο κι έτσι σώθηκε ένα τμήμα του.



Δάφνη



Η Δάφνη βρίσκεται σε απόσταση 18 χλμ. από τη Νιγρίτα, 40 χλμ. από τις Σέρρες κι 90 χλμ. (μέσω Σοχού) από τη Θεσσαλονίκη και είναι ένα κοινοτικό διαμέρισμα με μακραίωνη ιστορία. Μάλιστα, από το χωριό αυτό διερχόταν η αρχαία παρεγνατία που οδηγούσε από την Αμφίπολη στο Σιδηρόκαστρο. Η παρουσία της Δάφνης μαρτυρείται από πολλά χειρόγραφα διαφόρων Μονών του Αγίου Όρους, στα οποία αναφέρεται ο επίσκοπος Εζεβών (έτσι λεγόταν το χωριό κατά τα Βυζαντινά χρόνια, καθώς και στην περίοδο της Τουρκοκρατίας και μάλιστα στον πληθυντικό γιατί υπήρχε άνω και κάτω Έζιοβα). Σίγουρα πάντως η Δάφνη θα υπήρχε πριν το 1062 μ.Χ. που χρονολογείται το χειρόγραφο της Μονής Ιβήρων, όπου είναι η πρώτη γραπτή αναφορά στο «Χωρίο των Εζεβών».

Από τις μαρτυρίες που έχουμε στη διάθεση μας φαίνεται ότι η Έζιοβα αποτελούσε το κέντρο της περιοχής πριν αναπτυχθεί η Νιγρίτα και γίνει διοικητικό και θρησκευτικό κέντρο. Στα πλαίσια αυτά υπήρχε επισκοπή Εζεβών που υπαγόταν στη Μητρόπολη Σερρών. Μάλιστα, ο επίσκοπος Εζεβών Ιωαννίκιος (1290-1300 μ.Χ.) είναι ο πρώτος κτήτορας της ιστορικής Μονής Προδρόμου Σερρών, η οποία σώζεται ως τις μέρες μας.

Εξ άλλου, επειδή ήταν μια ακμάζουσα κοινότητα με συμπαγή ελληνικό πληθυσμό, παραχωρήθηκε από το σουλτάνο Μουράτ Β' μαζί με τα γύρω χωριά και τα κτήματα στη μητρυιά του (δεύτερη σύζυγο του Μωάμεθ του Πορθητή) την κυρά-Μάρω, κόρη του δεσπότη της Σερβίας Γεωργίου Μπράνκοβιτς και της Ειρήνης (θυγατέρας του αυτοκράτορα της Τραπεζούντας Ματθαίου Καντακουζηνού) για την εγκατάσταση της. Η κυρά-Μάρω στην εποχή της ήταν ένα πανίσχυρο πρόσωπο που ανεβοκατέβαζε Πατριάρχες και γλύτωνε από το θάνατο πολλούς χριστιανούς. Μετά το θάνατο της άφησε όλη την περιουσία της (τα κτήματα κυρίως) στη Μονή Χιλανδαρίου. Σήμερα, στην πλατεία του χωριού σώζεται ένα μικρό τμήμα του πύργου όπου έμενε "Ο πύργος της Μάρως" όπως λέγεται. Ο πύργος αυτός είχε παραχωρηθεί από το δημόσιο σε έναν ιδιώτη σαν ανταλλάξιμο οικόπεδο και πουλήθηκε προκειμένου να κατεδαφιστεί, αλλά ευτυχώς το γκρέμισμα του στάθηκε αδύνατο κι έτσι σώθηκε ένα τμήμα του.

Όσο για τη νεώτερη ιστορία του, το χωριό πήρε το όνομα Δάφνη το έτος 1928 και μέχρι το 1942 αποτελούσε εμπορικό και βιοτεχνικό κέντρο με περίπου 2.800 κατοίκους. Κάθε Τρίτη γινόταν εκεί η λαϊκή αγορά όλης της περιοχής και μαζευόταν πολύς κόσμος από τα γύρω χωριά για τις διάφορες αγοραπωλησίες. Υπήρχαν πολλοί διαμετακομιστές που μετέφεραν με τα άλογα τους προϊόντα από και προς τη Θεσσαλονίκη. Λειτουργούσαν ακόμη πολλά καταστήματα ενδυμάτων, υποδημάτων, καφενεία, κουρεία, σιδηρουργεία, φούρνοι, ζαχαροπλαστεία, παντοπωλεία, και 12 νερόμυλοι. Εκτός των άλλων, κάθε Παρασκευή συνερχόταν Ειρηνοδικείο όπου εκδικαζόταν οι υποθέσεις της περιοχής. Υπήρχε ιατρείο και δασαρχείο που απασχολούσε πολλούς δασεργάτες επιβλέποντας την υλοτόμηση και την παραγωγή ξυλοκάρβουνου. Ακόμη, εργαζόταν στο χωριό πλήθος καπνεργάτριες, καθώς επίσης και πολλοί παραγωγοί λαχανικών (με την καλλιέργεια των οποίων δεν ασχολούνταν τότε οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής) που μετέφεραν και πουλούσαν τα προϊόντα τους στα γύρω χωριά. Τότε το χωριό έσφυζε από ζωή αλλά από τη μεγάλη αυτή παλιά δόξα δεν έχει απομείνει σχεδόν τίποτε, αφού οι περισσότεροι κάτοικοι έχουν μεταναστεύσει σε διάφορα αστικά κέντρα ή στο εξωτερικό, κι ανάμεσα τους και οι 3-4 δεκάδες επιστημόνων κι επιχειρηματιών που αναδείχθηκαν από το χωριό αυτό.





Έτσι σήμερα η κοινότητα της Δάφνης, μαζί με τον οικισμό της Ορέσκειας, αριθμεί 523 κατοίκους, οι οποίοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Στα 12.500 στρέμματα της κοινότητας λοιπόν παράγονται κυρίως: σιτάρι, κριθάρι, βαμβάκι, καπνός, ντομάτες, μηδική, καθώς και αμύγδαλα κι ελιές. Ακόμη εκτρέφονται από τους κατοίκους και αρκετά ζώα (αιγοπρόβατα και βοοειδή). Τέλος, υπάρχει στο χωριό Αγροτικός Συνεταιρισμός.

Επειδή είναι μικρή η κοινότητα τα τελευταία χρόνια έχει κλείσει το σχολείο και τα παιδιά των κατοίκων φοιτούν στο Δημοτικό Σχολείο και το Νηπιαγωγείο των Ιβήρων. Επίσης πηγαίνουν στο Γυμνάσιο του Σιτοχωρίου και το Γενικό Λύκειο της Μαυροθαλάσσης ή στο Τεχνικό Λύκειο της Νιγρίτας. Πάντως λειτουργεί στην κοινότητα δύο φορές την εβδομάδα Αγροτικό Ιατρείο. Τέλος, πρόσφατα ιδρύθηκε ένας Εκπολιτιστικός Σύλλογος με την ονομασία «Ο πύργος της Μάρως».

Ο ναός του χωριού είναι αφιερωμένος στον Άγιο Γεώργιο αλλά πανηγυρίζει στη μνήμη του Γενεθλίου της Θεοτόκου, στις 8 Σεπτεμβρίου. Πρόκειται για έναν από τους ωραιότερους ναούς της περιοχής τόσο εξωτερικά όσο κι εσωτερικά. Μάλιστα πρέπει ν' αναφέρουμε ότι πρόσφατα βρέθηκε ένας νέος άγιος (νεομάρτυς και ιερομάρτυς) που καταγόταν από το χωριό αυτό, ο Άγιος Βενέδικτος «ό εξ Έζεβων», και καταβάλλονται προσπάθειες τόσο από τον ιερέα του χωριού όσο και από το Μητροπολίτη να καθιερωθεί ο εορτασμός του. Για τον άγιο αυτό οι παλαιότεροι κάτοικοι του χωριού αναφέρουν διάφορες παραδόσεις. Το σίγουρο πάντως είναι ότι γεννήθηκε στην ΈΖιοβα (Δάφνη) κι έμεινε από μικρός ορφανός από μητέρα. Από το χωριό έφυγε σε μικρή ηλικία και πήγε μαζί με τον πατέρα του στο Άγιον Όρος, όπου έγινε καλόγερος ο πατέρας του και μετά από μερικά χρόνια, αφού ενηλικιώθηκε, και ο ίδιος. Συγκεκριμένα κατατάχτηκαν πατέρας και γιος στις τάξεις των μοναχών της Μονής Κωσταμονίτου. Ο Βενέδικτος μαρτύρησε στις 12 Ιουνίου του 1829, όταν οι φανατισμένοι κι εξοργισμένοι από την Ελληνική επανάσταση Τούρκοι τον συνέλαβαν μαζί με άλλους μοναχούς στην Καλαμαριά, όπου είχε μεταβεί για υποθέσεις της Μονής, και τον θανάτωσαν μαζί με όλους τους άλλους. Μάλιστα, συνέβη κι ένα θαύμα που συνέβαλε αποφασιστικά στην αγιοποίηση τους: τη νύχτα, μετά το μαρτύριο τους φαινόταν πάνω από τα λείψανα των αγίων ένας φωτεινός σταυρός. Αυτό ανάγκασε τους Τούρκους φρουρούς να παραχωρήσουν τα σώματα των αγίων στους Έλληνες για να ενταφιαστούν. Μέχρι σήμερα πάντως παραμένει άγνωστος ο τόπος της ταφής τους, αλλά τίποτε δεν αδυνατεί «παρά τω θεώ», κι είναι ευχής έργον η καθιέρωση του εορτασμού τους.

Ορέσκεια (Κιζελή)



Άξια της αναφοράς μας είναι η Ορέσκεια, που σήμερα αποτελεί οικισμό της Δάφνης, από την οποία απέχει 1 χλμ. Κατά πάσα πιθανότητα πρόκειται για την ομώνυμη αρχαία πόλη, η ύπαρξη της οποίας μαρτυρείται από πλήθος νομισμάτων που βρέθηκαν στην περιοχή, αλλά η ακριβής τοποθεσία στην οποία ήταν κτισμένη αγνοείται ακόμη. Ανάμεσα στα νομίσματα που βρέθηκαν υπήρχε κι ένα με την επιγραφή Ορέσκειος (ίσως να ήταν βασιλιάς της Ορέσκειας), το οποίο δυστυχώς έπεσε στα χέρια αρχαιοκαπήλων.

Η Ορέσκεια κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας ονομάστηκε Κιζελή από το τουρκικό κιζ (κορίτσι) και το Έλη (πενήντα) επειδή, σύμφωνα με τη παράδοση, εκεί σκότωσαν οι Τούρκοι πενήντα κορίτσια νομίζοντας ότι σκότωσαν ανάμεσα τους και την κυρά Μάρω που έμενε στον πύργο της Δάφνης.

Σήμερα οι μόνιμοι κάτοικοι του χωριού είναι λίγοι (ποντιακής κυρίως καταγωγής) ενώ οι περισσότεροι περνούν εκεί τα Σαββατοκύριακα και τις διακοπές. Βόρεια του χωριού κι αντίκρυ στο ποτάμι (τον Εζοβίτη) βρίσκεται η υπόγεια εκκλησία της Αγίας Μαρίνας, η οποία έχει πολλές παλιές, κατεστρεμμένες όμως, αγιογραφίες. Πάνω από την εκκλησία αυτή βρίσκεται κι ένας κατεστραμμένος πύργος (μάλλον βυζαντινός). Πρέπει να σημειώσουμε ότι όλη η περιοχή αυτή γύρω από τη Δάφνη είναι κατάσπαρτη από εκκλησάκια-υπολείμματα των διαφόρων μετοχιών που είχαν εδώ κατά τα Βυζαντινά χρόνια και κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας διάφορες μονές του Αγίου Όρους.
Ο ενοριακός ναός της Ορέσκειας που βρίσκεται χτισμένος σε πανοραμική τοποθεσία τιμάται στη μνήμη της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, πανηγυρίζοντας στις 6 Αυγούστου.

Φωτογραφίες απ' τη Δάφνη και την ευρύτερη περιοχή.

Εκδηλώσεις

Εκδηλώσεις

Το δημοτικό διαμέρισμα "Δάφνης" στο google maps

Γλυκερία